Dilum Coppens
1993 ° - Jette
Dilum Coppens (°1993, woont en werkt in Brussel) maakt schilderijen, video’s en installaties die de toeschouwer onderdompelen in een wereld van mysterie. Zijn werk lijkt op een verhaal, maar geeft zelden zijn geheimen volledig prijs. Het blijft steeds ergens ongrijpbaar, als een herinnering aan iets dat je nooit helemaal hebt gekend.
Drie visuele elementen keren voortdurend terug: expressieve verf- en potloodmarkeringen, raadselachtige collages van beelden en onafgewerkte tekstflarden. Samen vormen ze verhalende bouwstenen die betekenis suggereren, zonder haar volledig te openbaren.
Coppens onderzoekt in zijn werk thema’s als betekenis, mysterie en de fragiele grens daartussen. Hoe ontstaat betekenis precies? Wanneer begint ze te vervagen of uiteen te vallen? Op welk moment raken we het domein van het mysterie? Volgens Coppens is de wereld op zich betekenisloos, en is het net de mens die door verhalen en symbolen betekenis creëert om grip te krijgen op zijn omgeving. In die zoektocht schuilt zowel verwondering als verwarring.
Beïnvloed door fantasieromans en videogames – vaak doordrenkt van mythologische structuren – laat Coppens zien hoe betekenis geconstrueerd wordt via narratieven. Waar mythes de klassieke mens hielpen zijn verbazing over de wereld te ordenen, nemen hedendaagse verhalen, games en films die rol over. Toch blijft er iets bestaan dat niet volledig verklaard kan worden: de verwondering die leeft in de ruimte tussen mysterie en interpretatie. Het is precies daar dat Coppens zijn werk situeert.
Door het combineren van media, tekens, beelden en vormen, ontstaat een speelse mystiek waarin betekenis eerder ontstaat dan wordt vastgelegd. De kunstenaar zelf begrijpt zijn werk niet altijd volledig – het is als een eigenzinnig, visueel gedicht. Schilderkunstige lijnen, ingetogen vormen, kleurslierten en woorden vloeien samen tot een fragiele spanning van suggestie, van bijna-betekenis.
Zijn werk roept een gevoel van verwondering op, alsof je kijkt naar artefacten uit een vroegere beschaving. Zoals een object uit de Villa dei Misteri in Pompeii ons herinnert aan het Romeinse verleden maar ook aan wat we níet begrijpen. In die ruimte – tussen kennis en verbijstering – laat Coppens betekenis bloeien, in een universum waarin mysterie nooit volledig verdwijnt.